τα δεδομένα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝΕ. Αυτό κρατήστε το στο μυαλό σας για όταν πουλάτε τις κάρτες μνήμης και τους σκληρούς σας δίσκους. Ας εξηγήσω όμως πως λειτουργούνε τα πράγματα.

Ένας σκληρός δίσκος αποτελείται από patterns και sectors. Φανταστείτε τα πρώτα σαν ορόφους, και τα δεύτερα σαν κομμάτια που χωρίζουνε τον κάθε όροφο σε ίσα μέρη. Το κάθε pattern και sector έχει μια ονομασία η οποία δηλώνεται σε ένα κρυφό αρχείο του σκληρού δίσκου και χρησιμοποιείται από το σύστημα για να ξέρει που έχει αποθηκεύσει τι. Όταν εμείς αποθηκεύουμε κάτι στον σκληρό δίσκο, αυτό δεν έχει συγκεκριμένο σημείο που θα πάει, αλλά θα επιλέξει μια ΤΥΧΑΙΑ θέση και θα πάει εκεί, δηλώνοντας ταυτόχρονα και την θέση του στο κρυφό αρχείο που ανέφερα. Για παράδειγμα ας υποθέσουμε ότι ο πρώτος 'όροφος'/pattern ονομάζεται 'A' και το τρίτο sector ονομάζεται '3' και εκεί πάει και μπαίνει ένα video με το όνομα pcworld.mov (το όνομα είναι τελείως τυχαίο ) οπότε και στο κρυφό αρχείο θα δηλωθεί κάτι σαν:

A3=pcworld.mov

βέβαια η μορφή της δήλωσης είναι ενδεικτική. Το θέμα είναι ότι το σύστημα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ τι έχει μέσα ο σκληρός δίσκος χωρίς αυτό το αρχείο. Και μαντέψτε τι κάνει το format τώρα... Σκεφτήκατε γιατί ένώ για να γράψουμε ένα αρχείο 1GB στον δίσκο περιμένουμε μισό λεπτό, ενώ για να κάνουμε format ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΣΚΟ δεν περιμένουμε παρά μόνο μερικά δευτερόλεπτα? Λιγάκι παράξενο ακούγεται. Αυτό συμβαίνει επειδή το format δεν αφαιρεί ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΣΑΣ, παρά μόνο την αναφορά τους απο το αρχείο αυτό. Οπότε όταν το σύστημα δεν έχει να συμβουλευτεί την θέση τους από το κρυφό αυτό αρχείο, θεωρεί πως δεν υπάρχουν και τα αγνοεί. Τα δεδομένα όμως είναι προσπελάσιμα από προγράμματα ανάκτησης, με ποσοστό επιτυχίας εώς και 100% Από εκεί και πέρα, κάθε νέα εγγραφή στον δίσκο θα επιλέγει μια τυχαία θέση και θα γράφεται σε σημείο που ίσως να έχει άλλα δεδομένα που δεν έχουν αναφορά στο αρχείο οπότε και αγνοούνται (οπότε και θα είναι αδύνατη η επαναφορά τους μετά, αν πέσει το νέο αρχείο πάνω τους). Δοκιμάστε να κάνετε ένα restore να δείτε πόσα δικά σας σβησμένα αρχεία θα βρείτε. Δεν θα βρείτε μόνο αυτά που έχουν γραφτεί από πάνω τους νέα αρχεία.

Τώρα τι γίνεται όταν στέλουμε ένα αρχείο στον κάδο ανακύκλωσης..
Για αυτό δημιουργείτε μια ειδική καταχώρηση στο κρυφό αρχείο που λέει κάτι σαν "το τάδε αρχείο βρισκόταν εκεί οπότε μην γράψεις τίποτα από εκείνο το sector πάνω, σε περίπτωση που γίνει restore από τον κάδο" ενώ ο κάδος δεν είναι παρά ένας κρυφός φάκελος στον υπολογιστή με κρυπτογραφημένα τα αρχεία του στα οποία η άμεση πρόσβαση είναι αδύνατη.

Όπως καταλαβαίνετε μέχρι τώρα, από την στιγμή που πέσουν δεδομένα σε ένα δίσκο, ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΝΤΑΙ. Μπορούνε μονάχα να αντικατασταθούνε με άλλα δεδομένα. Το θέμα είναι ότι το κάθε αρχείο επιλέγει τυχαίες θέσεις κάθε φορά στον δίσκο και για αυτό δεν ξέρουμε πότε θα αντικατασταθεί τι. Η καλύτερη λύση είναι να σβήνουμε τα σημαντικά μας αρχεία με ειδικά προγράμματα όπως το Eraser. Αυτά τα προγράμματα ουσιαστικά δεν σβήνουν το αρχείο (αυτό δεν γίνεται όπως ξανάπα) αλλά αντικαθιστούνε τα byte του αρχείου με μηδενικά (ZERO FILL) ή τυχαία byte (RANDOM PASS) οπότε και κάνουνε ουσιαστικά το αρχείο ΑΧΡΗΣΤΟ ακόμα και αν ανακτηθεί. Τέλος, πριν πουλήσουμε ένα αποθηκευτικό μέσο, καλό είναι να διαγράφουμε εντελώς τα δεδομένα του με προγράμματα όπως το HD Tune Pro. Εκεί θα πάρετε μια ιδέα του πόση ώρα θέλει πραγματικά να σβηστεί ένας σκληρός δίσκος


Περιληπτικά λοιπόν:

1) τα δεδομένα δεν σβήνονται, μόνο αντικαθίστανται με άλλα.
2) η αντικατάσταση γίνεται άμεσα πριν τα σβησουμε, με ειδικά προγράμματα (eraser) οπότε και έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, είτε έμμεσα αφού τα 'σβήσουμε', όταν του την δώσει του υπολογιστή να γράψει κάτι πάνω από αυτό (οπότε και δεν έχουμε ιδεα τι παίζει)
3) 500gb σβησμένων δεδομένων = 500gb δεδομένων που απλά αγνοούνται από το σύστημα


πηγή: pcw.gr